OBLATI DI SAN GIUSEPPE

  P. JAN PELCZARSKI, OSJ

  SUPERIORE GENERALE                  

List ogłaszający Rok św. Józefa

dla Oblatów św. Józefa

 Drodzy Współbracia,

 XVII Kapituła Generalna, która odbywała się w Rzymie w dniach od 3 do 30 sierpnia 2018 i miała temat: „ Wezwał ich do siebie, aby wysłać ich do głoszenia” (Mk 3,13-14), w klimacie modlitwy i dzielenia się swoich doświadczeniem. Kapituła zatwierdziła niektóre Postanowienia w celu wzrostu duchowego i gorliwości duszpasterskiej. Powołując się na Postanowienie 5.a, które mówi gromadzeniu Rok św. Józefa, który rozpocząłby się 19 marca 2019 w Uroczystość św. Józefa Oblubieńca NMP i zakończyłby się rok później 19 marca 2020.

  Okazją do ogłoszenia takie roku w naszym Zgromadzeniu są szczególne daty przypadające w latach 2019-2020: 30 rocznica Adhortacji apostolskiej Redemptoris Custos (15.8.1989) Jana Pawła II, w której papież przypomniał rocznicę ogłoszenia Encykliki Quamquampluries Leona XIII o pobożności św. Józefa i 150 lat dekretu Quemadmodum Deus (8.12.1870) w którym Pius IX ogłosił św. Józefa Patronem Kościoła Powszechnego.

  Ale prawdziwą racją ogłoszenia takiego roku jest przekonanie, że odniesienie się do naszego świętego Opiekuna i Patrona Kościoła Powszechnego może być Opatrznościową okazją dla nas, aby iść w stronę naszych korzeni duchowych, w świetle najnowszych nauczań Magisterium Kościoła; okazją do pogłębienia refleksji na temat naszego dziedzictwa duchowego, które Opiekun Zbawiciela zostawił wspólnocie chrześcijańskiej; i na koniec rok ten może nam przynieść prawdziwe odnowienie i umocnienie naszej misji jaką realizujemy w naszym życiu.

  Święty Józef Marello był świadkiem wydarzeń kościelnych, które na początku listu wymieniłem. Dlatego też, warto przytoczyć jego słowa, jakie pisał do ks. Józefa Riccio, w którym pisał o przygotowaniach ogłoszenia św. Józefa Patronem Kościoła (List 64) i gdzie definiuje św. Józefa jako „przykład życie ubogiego i cichego”, na którym zbuduję swoją duchowość i swojej rodzinny zakonnej. Ks. Cortona wspomina, że Założyciel podczas swoich konferencji, które miał do pierwszych Oblatów zwracał uwagę im, że: „św. Józef miał pogłębione życie wewnętrzne(…), i że nigdy nie oddawał się życiu zewnętrznemu, ale zjednoczył ducha modlitwy swoimi działaniami” (G.B. CORTONA, Wspomnienia, w StudiMarelliani, 1-2 (2012), 63 i 64).

  Propozycja Roku poświęcony Opiekunowi Zbawiciela może rodzić w niektórych nas pytania: czy ta osoba, św. Józefa, która jest z jednej strony bardzo ważna, ale z drugiej strony bardzo odległa w czasie może inspirować i nadal przekazywać dziś co to znaczy “służyć sprawom Chrystusa” w dzisiejszym Kościele? Lub inne pytanie: czy warto dziś proponować takiego Świętego, który jest pokorny i cichy, jako przykład do naśladowania? Czego może nauczyć ten człowiek ludzi XXI wieku?

 Odpowiadam na te obiekcje i ograniczę się do stwierdzenia faktu, że on, św. Józef, prowadzi nas zawsze do centrum naszego powołania chrześcijańskiego i zakonnego; pomaga nam odkryć na nowo cechy naszej tożsamości jako prawdziwych Oblatów; i proponuje wspólnocie chrześcijańskiej zawsze aktualne i jednoznaczne swój styl wiernej służby. Chcąc wskazać jednym słowem misję i dziedzictwo św. Józefa można powiedzieć; “Jezus”, imię jakie nasz święty nadał dziecku podczas ofiarowania (Mt 2,25); to imię o którym św. Paweł powie: “aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem - ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,10).

 Św. Józef żyje w głębokiej jedności z Chrystusem, rozważa to w tajemnicy wcielenia i misterium życia ukrytego, w ten sposób nieustannie przypomina nam,  że powołanie do życia zakonnego, i do każdego innego życia chrześcijańskiego, składa się przede wszystkim z osobistą relacją z Jezusem Chrystusem. W ten sposób przypomina nam, abyśmy na nową z „centralizowali” nasze życie z Jezusem, który jest Jedyną potrzebą i od Niego wszystko się rozpoczyna i daję nam konkretne wartości. W szkolę św. Józefa tak naprawdę nauczymy się przyjmować Słowo jako wartość w naszym życiu i naszego duszpasterstwa; nauczymy się wzrastać duchu braterskim; nauczymy się siły ducha, niezbędne warunki do sprostania wyzwaniom dnia codziennego i duszpasterskiego.

 Proponuję, aby w tym szczególnym roku towarzyszyły nam i dawały nowym inspiracji słowa z Ewangelii św. Mateusza. Niech one będą pogłębiona w naszych wspólnotach i przez nas samych:

Powstań …,

On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę (Mt 2, 13.14)

  Powstań … On wstał. Słowo “powstań” wzywa do ruchu, i jest połączony z dynamiką patrzenia w górę i jest używany często w Piśmie św., w różnych sytuacjach, ale zawsze ma wydźwięk pozytywny: powstańcie, wstańcie po upadku, podnieście swe oczy ku gorze w modlitwie… To zaproszenie, aby zrezygnować z podstawy siedzenie lub leżenia, aby być w ruchu, ponieważ wygodnictwo nie zaspokaja pragnień ludzkiego serca i jest sprzeczna z logiką ewangeliczną. Słowo to wypowiedziane przez anioła we śnie, zostało usłyszane i przyjęte i niesie z sobą radykalną zmianę w życiu św. Józefa. Człowiek “snów”, jest otwarty na “niespodzianki” Boga i akceptuje je, nawet jeśli burzy to jego dotychczasowe życie. Trzy razy śni i każdego razu otrzymuję jedną wiadomość z pewnym wyjaśnieniem. Ale aby czynić wolę Bożą nie potrzeba mieć wiedzy całościowej danej sytuacji ze wszystkimi ich konsekwencjami. Potrzebne jest tylko “tyle światła ile potrzeba w danym momencie” (H. Newman).

 … w nocy … Owe dopełnienie przywołuje symboliczny charakter nocy w Piśmie Świętym; podkreśla i pomaga uchwycić ważną cechę charakteru Józefa, który nie zatrzymuję się w momencie wyzwani. Jako ojciec, musi chronić Dziecko; jako mąż, musi opiekować się Maryją; i nie w tylko w dzień, kiedy jest wszystko jasne i bezpieczne, ale również w nocy, kiedy przeszkody wydają się jeszcze trudniejsze do przezwyciężenia.

 … wziął z sobą Dziecię i Jego Matkę … W Józefie podziwiamy jego dyspozycyjność i gotowość, cnoty proste i codzienne, które zdobią jego osobę; ale słowa Ewangelii ukazują nam, że centrum jego życia i misji jest Jezus. Józef jest posłuszny wezwaniu anioła i owe posłuszeństwo jest wskazywane za każdym razem wyrażeniem pełnym znaczenia: „wziął z sobą”. Wziąć ze sobą oznacza troszczyć się, zaopiekować się, dzielić się wszystkim czym posiada . Kiedy członkowie pewnej rodziny lub wspólnoty zakonnej wiedzą co to znaczy „wziąć z sobą’ życie rodzinne lub współbraci, codzienne relację osobiste zostają ubogacone i wzmocnione.

 Rok św. Józefa, ofiaruje nam więc, zaproszenie i daje okazję do odkrycia na nowo osobę Patrona Kościoła Powszechnego, i widzieć w nim podstawowe cechy powołania, które kojarzy nas z Jego imieniem jako Oblatów. L’Anno di San Giuseppe ci offre, dunque, l’invito e l’occasione di riscoprire la figura del Patrono della Chiesa universale, e di scorgere in lui i lineamenti fondamentali della vocazione che ci associa al suo nome come suoi Oblati. Pomoże nam ponownie odnowić nasze relacje osobiste z Nim. Zaprasza nas do odczytania na nowo i studiowanie jego publikacji na temat jego misji. Stanie się (miejmy taką nadzieję!) okazją do stworzenia nowych pieśni jemu dedykowanych, w ten sposób będzie kontynuowana bogata tradycja muzyczna Zgromadzenia. Zaangażuje nas do uroczystego przeżywania jego świąt, a nawet organizowanie jakieś pielgrzymki do sanktuarium jemu poświęconych. A na koniec będzie okazją powierzenia wstawiennictwu św. Józefa ziemskich spraw Kościoła, w realiach kiedy w obecnym świecie Kościół jest atakowany. Każda Prowincja i Delegacja, każda wspólnota i każde dzieło apostolskie znajdą odpowiednią sposobność, aby ten rok odpowiednio przeżyć i ubogacić swoje życie duchowe.

 Rok św. Józefa niech będzie również dobrą okazją do podkreślenia kilku podstawowych aspektów i tematów w życiu chrześcijanina, związanych z duchowością józeficką: tak jak np., ważność życia wewnętrznego, hojność służenia w codziennym życiu, świętość w małżeństwie i w rodzinie i wiele innych tematów.

 Namawiam, na koniec również siostry Oblatki i wiernych świeckich, którzy są związani z nami i ci którzy uczęszczają do naszych parafii i pracują w naszych dziełach, aby również oni czuli się zaproszeni do godnego przeżywania z nami Rok św. Józefa, dla wzrostu duchowego i odpowiedzą odnowieniem swojego powołania w Panu.

 Kończę słowami naszego założyciela: “Eamussimul ad Joseph et oremus ad invicem; niech nasz święty Patriarcha obdarza nas wszystkich odpowiednią łaską od Boga” (List 234, Epistolario, Opera Omnia, Wydawnictwo Impressioni Grafiche, Acqui 2010,  586).

 Powiedźmy, więc naszemu wielkiemu Patriarsze:

Oto jesteśmy wszyscy dla Ciebie a ty bądź wszystkim dla nas.

Wskaż nam drogę, wspieraj nas na każdym kroku,

Prowadź nas tam, gdzie Boża Opatrzność chce abyśmy przybyli,

Nawet jeśli droga będzie długa lub krótka albo dokonamy tego powoli lub z grubsza,

Nawet jeśli nie będziemy widzieć celu naszej drogi.

Czy też szybko czy powoli, jedno jest pewne my z Tobą zawsze pójdziemy dobrze.

  Rzym, 23 styczeń 2019, święto Małżonków Józefa i Maryi.

                                                             Pozdrawiam po bratersku,